- Wanneer heb je voor het eerst van de Europese jeugdbrassband gehoord?
Ik wist wel een hele tijd dat de EYBB bestond, maar had er nooit bij stilgestaan dat ik ook echt mee kon doen. Ik reed met iemand mee naar een repetitie en hij zei tegen mij dat hij ergens had gelezen over audities met de EYBB en dat hem dat wel iets voor mij leek. Ik heb het toen snel opgezocht en zag inderdaad dat je daar gewoon auditie voor kunt doen en dat de deadline van het inleveren al over twee dagen zou zijn! De dag erna heb ik dus snel een filmpje gemaakt van een solowerk op vibrafoon.
- Je behoorde tot de drie muzikanten die door Nederland werden afgevaardigd naar de Europese Jeugd Brassband. Welke procedure wordt er gevolgd voor de selectie, hoe gaat dat in zijn werk?
Rond eind november was de deadline om een auditie video in te sturen en ik was dus net op tijd. Een paar dagen na de deadline kreeg ik al een mailtje terug: ‘Gefeliciteerd, we gaan je nomineren voor de drie beschikbare plekken in de EYBB’. Toen was ik natuurlijk hartstikke blij! Maar ik wist ook al dat het nog niet zeker zou zijn dat ook echt mee zou mogen doen. Elk land nomineert namelijk een cornet speler en 1 of 2 andere muzikanten. Er was dus nog een kans dat ik niet mee zou mogen doen, maar gelukkig kwam halverwege januari het bericht dat alle Nederlandse genomineerden mee mochten doen!
- Wat was je eerste reactie toen je hoorde dat je was geselecteerd?
Bij het eerste bericht dat ik door de Nederlandse selectie kwam was ik al gigantisch blij en ook een beetje verbaasd dat ik was gekozen. Toen ik uiteindelijk het bericht kreeg dat ik ook echt mee mocht doen was ik heel erg opgelucht dat alle blijdschap niet voor niks was.
- Zijn er in Nederland al voorbereidingen geweest voor het programma?
Naast de vliegtickets bestellen en alle muziek alvast een beetje te oefenen was er eigenlijk niet zo veel voorbereiding. Tijdens het bestellen van de vliegtickets, had ik al wel contact met de andere Nederlandse muzikanten, dus het was niet helemaal alsof ik met vreemden het vliegtuig in stapte.
- En dan op naar Palanga… Hoe vond je het om met mensen van veel verschillende nationaliteiten samen te werken? Hoe werkt dat bij de repetities?
Het was echt leuk om zoveel verschillende mensen te leren kennen en om meer te leren over hun gewoontes. Het was ook zeker wel even wennen dat de repetities in het Engels waren en dat je dan dus ook alle muziektermen in het Engels hoort. Maar gelukkig kwamen we eruit.
- Heb je nieuwe vrienden gemaakt onder je medemuzikanten?
Jazeker, iedereen in de groep was heel gezellig. Wij vanuit Nederland zijn ook goede vrienden geworden met de Belgen. Want het was toch wel fijn om even Nederlands te kunnen praten naast al het Engels. Ook met mijn medeslagwerker uit Litouwen kon ik altijd wel lachen tijdens de repetities.
- Hoe was het om met Philip Harper te spelen? Waar moest je aan wennen, wat vond je echt heel leuk?
Het was echt fantastisch om onder leiding te staan van Philip Harper. Ik heb dan ook heel veel over muziek en over hoe je moet optreden geleerd. Hij had dan ook altijd een goed voorbeeld om iets moeilijks gemakkelijk uit te leggen. En ook over veel dingen die heel normaal zijn, zoals dynamiek, kon hij goed vertellen wat hij daar precies mee wilde. En de band klonk dan ook in één keer een stuk beter.
- Hoe voelt het om op te treden tussen de beste brassbands van Europa?
Als een grote eer. Het was dan ook fantastisch dat we samen met de Cory Band mochten spelen. De slagwerkers van Cory zijn trouwens hele aardige mensen die ook graag een compliment uitdelen en tips geven.
- Zijn er ook dingen die je tegengevallen zijn?
Het eten was echt verschrikkelijk dat bij de accommodatie was en daar waren we het allemaal over eens. Gelukkig zijn we ook een paar keer uit eten geweest, dus dan had je toch nog iets wat te eten was.
- Wat is je allermooiste herinnering aan dit avontuur?
Vanaf de accommodatie was het letterlijk een paar stappen en je was bij het strand. Mijn mooiste herinnering is dan ook het met elkaar op het strand zitten en op de achtergrond de muziek te horen van degenen die samen aan het oefenen zijn.
